Οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις σχολείων θα λύσουν το πρόβλημα της εκπαίδευσης. Μύθος ή Πραγματικότητα;
Γράφει η Μίκα Ιατρίδη Ενάμιση χρόνο τώρα το Υπουργείο Παιδείας ανακοινώνει μεγαλεπήβολα σχέδια για την αναβάθμιση του σχολείου και της εκπαίδευσης γενικότερα. Βασικό σλόγκαν αυτής της προσπάθειας είναι «ο μαθητής στο επίκεντρο». Βέβαια, παρατηρώντας την πολιτική του Υπουργείου Παιδείας ο μαθητής και το σχολείο μάλλον τίθενται στο απόκεντρο, ενώ η εκπαίδευση συνολικά εντάσσεται στη λογική του Μνημονίου.
Πρόσφατα επισκέφθηκε τη Ρόδο ο Υφυπουργός Παιδείας, κ. Γιάννης Πανάρετος και σε δηλώσεις του, μεταξύ άλλων, τόνισε ότι δεν θα πρέπει και στη δική μας περιοχή να υπάρχουν αντιδράσεις για τις καταργήσεις και τις συγχωνεύσεις των σχολείων, γιατί το μέτρο θα βοηθήσει τα μικρά σχολεία.
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Υφυπουργός δεν έπεισε. Αντίθετα, οι δηλώσεις του προκάλεσαν έντονη ανησυχία, αφού οι επιχειρούμενες αλλαγές σε ότι αφορά τις συγχωνεύσεις σχολείων και τις καταργήσεις σχολικών μονάδων γίνονται υπό το καθεστώς πλήρους ασάφειας. Και αυτό γιατί το Υπουργείο εκμεταλλεύεται ανορθόδοξα την απουσία συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου μετά τις αλλαγές στο χάρτη της τοπικής αυτοδιοίκησης, σύμφωνα με τις οποίες δίνονται αρμοδιότητες στις Περιφέρειες να αποφασίζουν, χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια.
Το μόνο κριτήριο για το Υπουργείο Παιδείας φαίνεται να είναι η με κάθε τρόπο εξοικονόμηση κονδυλίων στην εκπαίδευση με την καθιέρωση και λειτουργία «οικονομικών» σχολείων, ώστε η αρμόδια Υπουργός να εμφανίζεται «πιστή» στις επιταγές του Μνημονίου. Στο πλαίσιο αυτό η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του Υπουργείου δεν διστάζουν να κατασυκοφαντούν και να λοιδορούν τους λειτουργούς της εκπαίδευσης, όταν αυτοί εκφράζουν τις εύλογες αντιρρήσεις τους.
Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μιλάει για αναβάθμιση της παιδείας, χωρίς όμως να μας απαντά με ποιο παιδαγωγικό κριτήριο αυξάνει τους μαθητές ανά τμήμα - παρά τις συνεχείς διαψεύσεις, που όμως δεν πείθουν ούτε την ίδια την Κυβέρνηση - τη στιγμή που η ποιοτική αναβάθμιση συνδέεται μόνο με τη μείωση των μαθητών ανά τμήμα. Επίσης, η μείωση σε ποσοστό 50% της χρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή. Στο ίδιο πλαίσιο της «αναβάθμισης» της παιδείας εντάσσεται και η «αναστολή» (άλλωστε, ουδέν μονιμότερον του προσωρινού στην Ελλάδα) του Μαράσλειου Διδασκαλείου, δηλαδή της μετεκπαίδευσης των λειτουργών της Αθμιας εκπαίδευσης.
Αν το Υπουργείο Παιδείας σεβόταν πραγματικά τους μαθητές, τους γονείς και τους λειτουργούς της εκπαίδευσης θα έπρεπε να απαντήσει, τεκμηριωμένα, ποιο θα είναι το όφελος με τις συγχωνεύσεις και τις καταργήσεις των σχολικών μονάδων για τον ίδιο το μαθητή και ειδικά για τον μικρό μαθητή.
Πως ακριβώς θα αντιμετωπιστεί το κόστος της μετακίνησης, αλλά και της δεδομένης ταλαιπωρίας των μικρών μαθητών;
Τι θα γίνει με τη συνακόλουθη κατάργηση πολλών οργανικών θέσεων εκπαιδευτικών; Θα «μεταφερθούν» στις νέες σχολικές μονάδες; Θα ισχύει η αναλογία πέντε προς ένα;
Θα δώσει στη δημοσιότητα τις προτάσεις των Δήμων και των Περιφερειών και την αιτιολόγηση των προτάσεων τους; Αν δεν συμφωνεί με τις προτάσεις αυτές θα προχωρήσει στο δικό του σχεδιασμό αγνοώντας τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και ειδικά των νησιών με τις συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες που αυτά έχουν;
Η πραγματικότητα, τελικά, είναι ότι το Υπουργείο Παιδείας δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τους μαθητές. Το ενδιαφέρει πρωτίστως η θυσία της εκπαίδευσης και της παιδείας στο βωμό της περιστολής δαπανών, όπως έχει συμφωνήσει με την Τρόικα. Με απλά λόγια, θεωρεί τους μαθητές ως ένα απλό ποσοτικό μέγεθος και δεν κάνει τίποτα για την ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Βέβαια αυτή την επιλογή της, την ντύνει με μεγάλα λόγια και βαρύγδουπους τίτλους. Όμως, η πραγματικότητα και ο Όμηρος μας λένε και κάτι άλλο: «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου